Daniel Gildenlow'un Blog'u

# Gildenlow Amcam MySpace'te blog tutmaya başlamış. İkinci post'unu dün Galatasary Lisesi'nin (Lisesi değil yahu Üniversitesi.) şenliklerinde konser vermek üzere (Lise şenliklerine biz çıkacağız. hehe) geldikleri İstanbul'la ilgili yazmış. Burası için: One of the few semi-magical outposts that remain diyor. Ona göre McDonalds'ın ziyaretçi (geçici) olduğu ender şehirlerdenmiş. Trafik için de that is as unexpected as immense snowfall in May. Eh, benim için beklenmedik değil artık. Her gün bu yoğun deneyimi yaşıyorum!
# Efendim, bir dilenciyle karşılaşmış da cebinde parası yokmuş da. Burası İsveç'e benzermez Daniel Efendi!

Like the beggars in the streets here in Istanbul, poor woman with small child, age Sandrian (Sandrian Gildenlow'un bebeği), growing up two meters from traffic, five inches from the coin tray. I pass by, no money in my Swedish pockets and I have to understand that I visit this one single moment - this one frame of a movie stretching on forever around me, and somewhere there is an answers to my question: where will this child be in ten years from now? How many different kinds of different could this childhood be from this point onwards? I pass by, empty pocket, empty apologetic smile, aching heart - passionate musician in front of me, or car with aroused teenagers feeling alive and brave. So many inputs, so many emotions. I pull myself together, as always. But inside I feel a rumbling, a passion for life both as it is and as it should be. An anger, a frustration. Helpless I refuse to drink and go up to my hotel room, writing an unfocused blog that changes nothing. I am modern.

# Sevinç'le bizim de çok deneyimlediği bir kalp ağrısı türü bu.
# "Ben onlara para vermiyorum, böylece bir daha geri gelmiyorlar, onlara devlet yardım etsin" diyen zibidiye Daniel'ciğim cevabı tokkat gibi:

I advise you to give a few coins to the beggars. It will not encourage them to come back tomorrow. They will come back either way. See, no one truly wants to live a life like that. Those are just the lies we feed ourselves to stay sane when we pass them. We need to help the ones who cannot help themselves, who else will?

# Ayrıca internet sitelerinde makaleler koymuş Daniel. Bugün üç tanesini okudum.
# Biri On the Lack of Female Drummers. Kadınlarla erkekler arasındaki fizyolojik, kalıtımsal-psikolojik farklardan dem vuruyor, ama nihayetinde toplumsal-cinsiyetlerinin yüklediği rol sebebiyle davulcu cinsiyetlerindeki simetri kırılmasını açıklıyor.
# İkincisi The Ultimate Solution to Global Dysfunction. Dünyanın kötüye gidişini engellemek için savaşalım, savaş nüfusu azaltır, teknolojiyi geliştirir vs. dedüğü ironik bir yazı.
# Üçüncüsü Thoughts on The Positronic Man by Isaac Asimov. Burada da Asimov'un kendinde yaratıcı özellikler keşfeden, yazar ve biyolog olan, insan olarak tanınmak isteyen robot'la ilgili öyküsünden bahsediyor. Romanını okumayın, öyküsü daha iyiydi diye bitiriyor. (Evet, bunu anladım)
# Bunları 10 küsur sene önce yazmış. Aslında müziklerindeki şahaneliğin yanında bu yazılardaki vasatlığı görünce şaşırdım, çok daha aşmış yazılar bekliyordum. Neden siteye koymuş acaba.